Speech Nina, Klimaatmars Utrecht, 29 februari 2020
5 jaar geleden – toen ik zelf nog op de middelbare school zat – las ik voor het eerst deze woorden van Naomi Klein:
Waar ik zeker van ben, is dat niks onvermijdelijk is. Behalve dat klimaatverandering alles zal veranderen. En voor een zeer beperkte tijd, ligt de aard van deze verandering nog in onze handen.
En met deze boodschap op zak heb ik inmiddels heel wat klimaatdemonstraties bijgewoond en acties gevoerd. Ik verliet tegelijkertijd met de scholieren mijn collegezaal om te staken voor het klimaat, bezette met honderden rebellen de Stadhouderskade en bestormde bruinkoolmijnen, kolenhavens en bijeenkomsten van fossiele bedrijven en politici.
Want Naomi Klein had gelijk en heeft dat nog steeds:
Verandering is iets wat wij moeten eisen.
Verandering zal niet komen van een overheid die Shell blijft uitnodigen aan de klimaattafels. Verandering zal niet komen van bedrijven die jarenlang klimaatsceptici hebben gefinancierd om twijfel en onzekerheid te zaaien. En verandering zal ook niet komen wanneer wij stil zitten en ons enkel richten op onze eigen CO2-uitstoot terwijl er tegelijkertijd miljarden worden geïnvesteerd in de uitbreiding van boorplatforms, pijpleidingen en snelwegen.
De enige weg naar verandering ligt in het uitoefenen van onze gezamenlijke macht. En daar zijn wij heel erg goed in. Activisten uit het Verenigd Koninkrijk hebben op deze manier, na maanden lang actievoeren, met succes de uitbreiding van een vliegveld tegen gehouden. En er is niks zo sterk als de honderdduizenden scholieren die met hun wekelijkse stakingen een gezicht en stem hebben gegeven aan de toekomstige generaties, de generaties die zullen moeten leven in een wereld verscheurd door klimaatrampen. Wanneer wij wegen, bijeenkomsten en kantoren blokkeren laten we zien dat wij de gewone gang van zaken niet door laten gaan op een wereld die letterlijk in de fik staat.
Het enige antwoord op een kabinet dat elke klimaatambitie naast zich legt; een kabinet dat het oké vindt wanneer racewagens kwetsbaar duingebied vernielen; een kabinet dat menselijkheid op de laatste plaats stelt waardoor meer en meer mensen noodgedwongen op straat belanden; een kabinet dat racistische tradities goedpraat en in stand houdt;
het enige antwoord op zo’n kabinet is solidariteit.
Solidariteit met de leraren die de volgende generaties moeten voorbereiden op een andere wereld en solidariteit met de verpleegkundigen die dag en nacht klaar staan om zorg te leveren. Solidariteit met deze mensen die een onmisbare rol in onze samenleving vervullen – werk wat ook nog eens zo goed als CO2 neutraal is. Het enige antwoord op haat, verdeling en angst is altijd solidariteit geweest. En dit is ook het enige antwoord op klimaatchaos: gezamenlijk verdelen wat er is in plaats van het roekeloos oppompen van alle reserves; handelen vanuit de belangen van ons allemaal in plaats van de belangen van een handjevol superrijken die er op vooruit gaan wanneer alles blijft zoals het is; het gezamenlijk opeisen van een gedeelde en rechtvaardige toekomst.
Het is aan ons om op te komen voor verandering en het is aan ons om een nieuwe samenleving op te bouwen. Vandaag zullen we daarvoor door de storm moeten lopen maar stormen temmen wij met hoop op een rechtvaardige toekomst, bosbranden blussen we met strijdbaarheid en overstromingen houden we tegen met solidariteit.