Curaçao is een Caribisch eiland dat ongeveer 65 km ten noorden van de Venezolaanse kust in Zuid-Amerika ligt, en een voormalige kolonie van het Koninkrijk der Nederlanden, dat pas in 2010 onafhankelijk werd (binnen het Koninkrijk). In het begin van de 20e eeuw werd olie ontdekt voor de kust van Venezuela. Curaçao was de perfecte locatie voor Royal Dutch Shell om te profiteren van het “nieuwe zwarte goud”. In 1915 richtte Shell de ‘Isla’-raffinaderij op, die tot 1985 in gebruik was en die wordt omschreven als een ‘ecologische nachtmerrie’. Shell profiteerde ook van de racistische koloniale hiërarchie en de uitbuiting van de zwarte bevolking van Curaçao door een blanke managementklasse uit Nederland.
In 1969 gingen Shell-werknemers en andere werknemers van onderaannemers die voor Shell werkten in staking uit solidariteit met stakende Werkspoor-werknemers (Werkspoor is een onderaannemer van Shell). Op 29 mei marcheerden dertig tot veertig arbeiders naar Fort Amsterdam, de zetel van de Antilliaanse regering, met het argument dat de regering zelf bijdroeg aan het laag houden van de lonen. De staking was succesvol: vakbondsleiders kondigden een deal aan waarbij alle Shell-arbeiders gelijk loon zouden ontvangen, ongeacht of ze in dienst waren van onderaannemers of niet en onafhankelijk van hun nationale afkomst. Maar de eisen van de arbeiders gingen verder dan gelijke beloning: geïnspireerd door de recente Cubaanse revolutie en de opkomende Black Power-beweging begon de beweging op te roepen tot dekolonisatie van het eiland en een einde aan rassendiscriminatie. Ondanks alle pogingen om de arbeiders te sussen, leidde de staking tot een grote antikoloniale opstand, die een einde maakte aan de blanke dominantie in de politiek en het bestuur op Curaçao, en leidde tot de opkomst van een nieuwe zwarte politieke elite. Bijna alle gouverneurs, premiers en ministers op de Nederlandse Antillen en Curaçao sinds 1969 zijn zwart.
Vandaag de dag blijft de giftige erfenis van Shell bestaan: niet alleen staat de verouderende Isla-raffinaderij bekend om zijn hoge vervuilingsniveaus; het heeft Curaçao ook tot een van de plaatsen ter wereld gemaakt met de hoogste CO2-uitstoot per hoofd van de bevolking. Shell droeg het eigendom van de Isla-raffinaderij in 1985 over aan de regering van Curaçao; en heeft sindsdien elke verantwoordelijkheid voor zijn nalatenschap ontkend. Op het terrein blijven groepen als Amigu di Tera vechten voor gerechtigheid.
Shell ontmantelen betekent het bedrijf verantwoordelijk houden voor zijn racistische en koloniale geschiedenis en voor de milieumisdaden die het over de hele wereld heeft gepleegd! #ShellMustFall
